Toen we thuis internet kregen, werd dat mijn hoofdbezigheid. Video’s werden mijn ding. Ik ontwikkelde meer rituelen om mijn verslaafde gedrag te versterken. Ik bleef de hele nacht op om mijn fiks te vinden op homo-sites voor mannen, persoonlijke profielen, chatrooms, en videoseks. Het was nooit genoeg. In 1997 had ik een affaire met een jongen die bij ons woonde. Ik gaf dit toe aan mijn vrouw. Mijn gedrag maakte ons huwelijk kapot. Zij had een belangrijke positie bereikt in haar carrière, en ik creëerde een hel voor haar. Op een nacht was ik online bezig een date te maken met een man, terwijl ik dacht dat mijn vrouw sliep. Ik ging helemaal op in de roes van mijn seksuele gedrag en besefte niet dat ze over mijn schouder meekeek. We maakten ruzie, en door die ruzie zag ik dat ik een probleem had.
Ik maakte het telefoontje en ging naar mijn eerste bijeenkomst. Ik vond een sponsor, ging naar bijeenkomsten en begon aan de Stappen te werken. Ik vond een goede baan en raakte betrokken bij SA service. Maar ik had slechts lichamelijke nuchterheid omarmd – niet nuchterheid van lust. Mijn karaktergebreken waren nog steeds aan het werk. Het ging beter, maar ik was niet gelukkig, vreugdevol of vrij. Amper een maand vóór mijn vijfde jaar nuchterheid verloor ik mijn nuchterheid. Na enige tijd kwam ik terug in het programma en opnieuw bereikte ik een jaar en vijf maanden nuchterheid. Mijn vrouw zei dat ik eindelijk de man geworden was die ze had gehoopt dat ik zou worden. Ik kon bijna de rubberen stempel horen vallen die dreunde: ‘Genezen’.
Ik besloot dat de regels van SA niet langer van toepassing waren. Ik verloor m’n interesse voor bijeenkomsten, keerde terug naar het internet en begon weer te masturberen. Ik ging naar internet dating-sites, sites voor mannenkleren, en veel meer. Ik overschreed de grens om dit niet op werk te bekijken. Ik ging rechtstreeks terug naar waar ik jaren geleden opgehouden was, maar dan erger. Ik was hopeloos maar ging nog steeds naar bijeenkomsten. De filters op mijn werkcomputer moesten worden verwijderd omdat ze mijn werk belemmerden. Zodra ze verdwenen waren, was ik weer aan het kijken. Ik was weer teruggevallen met andere mannen en moest het bekennen aan mijn vrouw.
Ik begon wat bevrijding van lust te verkrijgen. Ik ging vaker naar bijeenkomsten en begon te bidden. Toen we bijna gingen verhuizen, masturbeerde ik en koos ervoor om het niet aan mijn vrouw te vertellen. Ik loog tegen mijn groep. Ik viel nog een keer terug – en opeens zag ik helder de draagwijdte van mijn ziekte. Ik had wrok naar mijn vrouw ontwikkeld – wat me reden gaf voor terugvallen. Eindelijk bracht het onderkennen van mijn ziekte me tot wanhoop. Het was het begin van vrijheid voor mij.
De laatste drie jaar van mijn herstel waren beduidend beter omdat ik heb geleerd mezelf te vergeven en toe te staan om een volwaardig, heel en liefdevol kind van God te zijn. Ik ben tot aanvaarding van m’n hele zelf gekomen, vooral het deel dat ik zo hard geprobeerd had om te onderdrukken – mijn aantrekkingskracht tot dezelfde sekse. De steun en vriendschap van een fantastische man met een zelfde soort aantrekkingskracht in onze gemeenschap hielp me mijn leven te zien als keuzes. Ik weet nu dat liefde verbintenis betekent. Verbintenis is een prachtig woord in mijn leven geworden. Vandaag houd ik ervan dat God me gebruikt om zijn wil te doen.