We zagen dat ons probleem drievoudig was: lichamelijk, emotioneel en spiritueel. Herstel moest bij alle drie plaatsvinden.
De beslissende verandering van houding begon toen we toegaven dat we machteloos waren, dat onze verslaving ons had verslagen. We gingen naar bijeenkomsten en ontwenden van onze verslaving. Voor sommigen betekende dit geen seks met zichzelf of anderen, inclusief het niet aangaan van relaties. Voor anderen betekende het ook ontnuchteren en een tijd geen seks hebben met de huwelijkspartner om van lust te herstellen.
We ontdekten dat we konden stoppen, dat het niet stillen van de honger ons niet doodde, dat seks inderdaad optioneel was. Er was hoop op vrijheid en we begonnen tot leven te komen. Aangemoedigd om door te gaan, wendden we ons meer en meer af van onze isolerende obsessie met seks en onszelf en wendden we ons tot God en anderen.
Dit alles was beangstigend. We konden het pad vóór ons niet zien, behalve dat anderen die weg al eerder gegaan waren. Elke nieuwe stap van overgave voelde alsof hij over de rand de vergetelheid in zou zijn, maar we zetten hem. En in plaats van ons te doden, doodde overgave de obsessie! We waren in het licht getreden, in een heel nieuwe manier van leven.
De gemeenschap gaf ons leiding en steun om ervoor te zorgen dat we niet overweldigd werden, een veilige haven waar we eindelijk onszelf onder ogen konden zien. In plaats van onze gevoelens met dwangmatige seks te bedekken, begonnen we de wortels van onze spirituele leegte en honger bloot te leggen. En het herstel begon.
Naarmate we onze gebreken onder ogen zagen, werden we bereid te veranderen; door ze over te geven brak de macht die ze over ons hadden. We begonnen ons voor de eerste keer meer op ons gemak te voelen met onszelf en anderen zonder onze ‘drug’.
Iedereen vergevend die ons had gekwetst, en zonder anderen te kwetsen, probeerden we onze eigen fouten recht te zetten. Telkens als we iets weer goedmaakten, viel meer van de vreselijke hoeveelheid schuld van onze schouders, totdat we ons hoofd konden oprichten, de wereld in de ogen kijken, en vrij zijn.
We begonnen een positieve nuchterheid in praktijk te brengen en liefdevolle acties te ondernemen om onze relatie met anderen te verbeteren. We waren aan het leren hoe te geven; en de mate waarin we gaven, was de mate waarin we terugkregen. We waren aan het vinden wat geen vervangmiddel ooit had geleverd. We waren de echte Verbinding aan het maken. We waren thuis.
© 1982, 1989, 2001 SA Literature.
Herdrukt met toestemming van SA Literature.